هیدروکسید پتاسیم (پتاس)

به کود پتاسیم «پتاس» می‎گویند، اسمی که از یک روش قدیمی تولید می‎آید که در آن پتاسیم از طریق آبشویی خاکستر چوب به دست می‎آمد و با تبخیر شیرابه‎ در دیگ‎های بزرگ آهنی غلیظ می‎شد. پیداست که این روش دیگر عملی نیست و از نظر زیست محیطی ناپایدار است. در تولید محصولات کشاورزی، پتاسیم همراه با برداشت محصول از خاک خارج می‎شود و برای اطمینان از کاشت محصولات جدید باید جایگزین شود.

بیش از ۳۵۰ میلیون سال پیش دریای بزرگ دوونین (Devonian Sea) در منطقه‎ی کانادای مرکزی و شمال آمریکا به آرامی خشک شد و نمک و مواد معدنی غلیظی بجا گذاشت. این روند امروزه در مکان‎هایی مثل دریاچه نمک یوتا و بحرالمیت ادامه دارد.

این نمک‎های دریایی باستانی امروزه به شکل‎های متفاوت و مفیدی بازیابی و استفاده می‎شوند و بیشترین استفاده‎ی آن به عنوان کود پتاسیم است. پتاسیم یک غذای گیاه طبیعی است، چون کودهایی مثل کلراید پتاسیم و سولفات پتاسیم به وفور در طبیعت وجود دارند. خوشبختانه ذخایر عظیمی از پتاس در برخی نقاط زمین وجود دارد که می‎تواند نیاز ما به این ماده‎ی مغذی را برای قرن‌های آینده برآورده کند. پیداست که این کود یک ماده شیمیایی مصنوعی یا تولید شده نیست، چون مستقیم از زمین استخراج می‎شود و به راحتی از طریق فرآیندهای زمین‎شناسی و شیمیایی بازیافت می‎شود.